Erscht wur’s wuhl gar net ernst genumme: Su manche Fraa fregt sich: „Wos tät De Heiße-Schneider |
Grüße 2019
Endlich – mit viel Mut un Kraft Arzgebirger sei net eitel, Heitzetog ward mancher Stolln Do in Annebarg, Frohnaa, In Bad Schlema sieht mor gar, Alles dos soll’n mir dorhalten, Doch mir wurdn net bluß geehrt, Net zeletzt, do habn de Schneider Also nähe mir nu Kittel Ganz zeletzt fällt mir noch ei: Herzlichst |
Grüße 2018
Ein Geschrei un ein Gehetz Neilich kam e Kindl a Annrerseits ward ugeniert Eire Heiße-Schneiderei! |
Grüße 2017
Dos hot‘s früher net gegabn!
Heitzetog, do gibt’s ein Zeich! Ugelick, do denkt mor gleich, su wos, naa, mor will’s kaum glaabn: Dos hot’s früher net gegabn!
Aaner schrebbt enn annern fei of senn Handy, dodorbei stieht dar annere dornabn! Dos hot‘s früher net gegabn!
Manche Hus, su vun dor Stang, is ne Leiten viel ze lang. Un su schlaaft in Drack dor Saam. Dos hot‘s früher net gegabn!
Bestellst de wos, do gibt’s im Nu gleich noch enn Gewinn dorzu. Du siehst nischt in ganzen Labn! Dos hot‘s früher net gegabn!
De Industrie, die macht ein Stuss, do löst sich mancher Reißverschluss. Die nähe net, die tunne klabn! Dos hot‘s früher net gegabn!
Mancher hofft of dare Walt of wing Zinsen for sei Gald. Iech gelab, dos blebbt e Traam. Dos hot‘s früher net gegabn!
Husen sei mit Löcher schenner, ausgefranste T-Shirt-Ränner muss mor hobn! Su is dos abn. Dos hot‘s früher net gegabn!
Bluß de Heiße-Schneiderei ubn in öbern Dorf hot’s fei schie seit langer Zeit gegabn. Manichs hot Bestand in Labn. Un mir denken, es ward schie alles noch wing wetter gieh! |
Grüße 2016
Crottendorfer Anzeiger 2016 Is vergangne Gahr, ihr Leit, war is „Gahr dor Dankbarkeit“! Dankeschön an alle Kunden, die ne Wag zu uns gefunden. |
Grüße 2015
Crottendorfer Anzeiger 2015 Is de Hus ewing zu lang Frohe Weihnacht uns u weiter |
Grüße 2014
Crottendorfer Anzeiger 2014 Heier richt wuhl jeds senn Blick an de Näht ward rimgezuppt |
Grüße 2013
Crottendorfer Anzeiger 2013 Gibt’s e Hochzig, härt mor jeden gleich in Dorf dodrüber reden. Manichsmol do nähe mir Kleed un Azug dodorfür. Doch net bluß de Leit, die heiern, naa, aah manche Orte feiern „Eheschließung“, denn allaah brengt mor net viel of de Baa. Is dor Ort e bissel gresser, fließen Fördergalder besser. Un su kame rings in Land sette „Ehen“ schnell zestand. Denn dor Staat, mor sollt’s net denken, tat dan Brautpaarn aah wos schenken. Crutendorf wollt aah verhandeln un versuchn, azebandeln. Scheibnbarg war e Möglichkeit, aah de Schlaate war net weit. Un su kam mor ins Gespräch, ob dann annern wos dra läg. Ganz zearscht, su is dos aabn, warn se schie e Herz, e Laabn. Aber dann su nooch un nooch gobs wing Deebs üm manche Frog: Wu ward de is Brautpaar wuhne? Ward sich de die Ehe luhne? Waar hot dann de Husen a? Horcht de Fraa aah of ihrn Ma? Wos for Name is dann richtig? Alle, alle Frogn warn wichtig. Haufenmol wur dischkuriert, dos un genes ausprobiert. Mol wur noochgabn, mol gob’s Streit. Schließlich hieß: Ihr lieben Leit, ihr habt eich ze früh gefraht, ’s Hochzigsfast ward ogesaht! Dos war aber gar net schie un mor kunnt’s net racht verstieh. Vieles blieb doch aah benn alten: Scheibnbarg kunnt senn Barg behalten un de Haad, du Ugelick, wollten mir fei net zerück. Kurz gesaht, es half kaa Reden, de Geschenker ginge flöten. Alles gieht vun vorne lus un su hoffen mir fei bluß, doss nu alles besser ward, unner Ort bal gresser ward. Doss net wieder haaßt: „Ach, leider…“ wünschen sich de Heiße-Schneider |
Grüße 2012
Crottendorfer Anzeiger 2012 Liebe Leit, of daare Walt kriegt mor gar nischt uhne Gald. Drim, is interessiert wuhl jeden, wolln mor übers Gald heit reden. Fang mor mol vun vorne a, kaum denkt do noch aaner dra un is itze wuhl verwunnert: Mitte Nennzaahntes Gahrhunnert wur mit „Thaler“ noch bezohlt. Daar war später überholt. Überol in alle Kassen (bei uns warn dos kaane Massen), kunnt mor Mark und Neigrosch saah, Pfeng und Fünfer freilich aah. Lange Zeit war alles klar, aber in de Zwanzgergahr ließ daar Galdwaart, welche Plog, sachte arscht, dann gaahling nooch. Aah bei uns, iech hobs gelaasen, sei de Preise huch gewaasen: Azüg kame, dos war stark, hunnertdressigtausend Mark! Über Nacht, waar hätts gedacht, wur de „Rentenmark“ gemacht. Hattste e Billion in Haus, wur do aabn e Mark bluß draus. „Reichsmark“ hieß vun do dor Titel in dan neie Galdkapitel. Kaaner hatt dorvu racht viel, doch de Preise bliebn stabil. Mannichn fiels Bezohln do schwaar, weil de Haushaltskasse laar, also habn mir ageschriebn, fünfmarkweis wursch eigetriebn. Wie dor Krieg dann alle war, wur of aamol jeden klar: Wos nützt Gald, namm morsch aah zamm, wenn mor nischt ze assen habn. Arbit gobs domols in Massen. Iech kahs heit noch gar net fassen, wos mir Schneider Tog un Nacht for de Russen habn gemacht. Gald war kaa Problem for die und vergassen waar ich nie wie e Russ sei Rachning sooch un erstaunt dann gleich dornooch freegt: „Bloß hundert Mark?“ verwundert, „Warum schreiben nicht dreihundert?“ Fix hot Vater reagiert und de Rachning korrigiert. Naabnhaar war de Frahd oft gruß, weil de Russen uns net bluß Arbit un Verdienst eibrachten, sondern aah ans Assen dachten. Brot un Butter, tute Hosen, paar Zigarrn un in ’ner losen Unterhus bracht aaner fei weißes Maahl zur Warkstatt rei! Doch is „Alliiertengald“ gobs när kurz of daare Walt. Gleich dornooch, du lieber Schrack, war is ganze Gald fei wag. Viele Gahr musst mor sich aabn dann mit Alu-Chips ogaabn. Doch is hatt sich schnell erwiesen: Wichtiger warn de Devisen un su gobs ze daare Zeit manchmol Westmark bei de Leit. Dodormiet kunnt mor dann laafen un in „Intershop“ wos kaafen. Noch dor Wende, in Juli, war de Frahd su gruß wie nie: Endlich D-Mark of dor Bank! Leider ging dos aah net lang. Wieder wur is Gald getauscht, 2:1, wos net berauscht. Un schie bald, do hieß dor EURO bei de Leit när noch dor TEURO. Alles habn mor überwunden, trei gebliebn sei uns de Kunden un bezohln wies immer war, meestens machen s’ is in bar. Manche überweisen aah, Schecks sei aah manchmol ze saah. Raten kriegt, war se garn hätt, bluß dos aane gibt’s fei net: Lesst de Galdkart när dorham, weil mir kaa setts Kastl habn! Doch kummt trotzdam , su möcht’s sei, garn in unnre Schneiderei!
|
Grüße 2011
Crottendorfer Anzeiger 2011 Mir wünschen eich, ihr lieben Leit, Jedes Gahr zur Weihnachtszeit, Ganz an End vun dan Gedicht |